นิยาย Magic Moment... ห้วงปาฏิหาริย์ [LOVE By Jamsai 22.09.2020] : Dek-D.com

Magic Moment... ห้วงปาฏิหาริย์

เปิดเรื่อง 31/12/19

ปราณปริยา

**ประกาศสำคัญ**

เนื่องจากนิยายเรื่อง ‘Magic Moment... ห้วงปาฏิหาริย์’ ได้ผ่านการพิจารณาจาก LOVE By Jamsai และมีกำหนดวางจำหน่ายในช่วงงานมหกรรมหนังสือระดับชาติครั้งที่ 25 (30 กันยายน – 11 ตุลาคม 2563) เราจึงไม่สามารถอัพนิยายเรื่องนี้ได้จนจบ

ดังนั้นหลังทำการลงจนถึงบทที่ 30 คนในอดีตแล้ว เราจึงขออนุญาตปิดตั้งแต่ บทนำ - บทที่ 29 ในวันที่ 19 สิงหาคม 2563 และจะกลับมาปิดตอนที่ 30 ในวันที่ 25 สิงหาคม 2563

จากนั้นเราจะกลับมาอัพเนื้อหาตั้งแต่บทนำ - บทที่ 12 อีกครั้งในช่วงเดือนกันยายนค่ะ โดยเนื้อหาที่กลับมารีอัพนั้นเป็นส่วนที่ผ่านการรีไรท์แล้วและเหมือนกับเนื้อหาในเล่มมากที่สุด

ทั้งนี้ เราขอขอบคุณนักอ่านทุกท่านทั้งนักอ่านเก่าที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่แรกจนถึงบทที่ 30 หรือนักอ่านใหม่ที่บังเอิญเปิดมาเจอ ขอบคุณที่ให้เกียรติเปิดอ่านนิยายเรื่องนี้ และหวังว่าทุกท่านจะได้รับความสนุกสนานไปกับเรื่องราวความรักที่เกิดจากปาฏิหาริย์ของไพรม์และครีษมายันนะคะ :)

ขอบคุณมากค่ะ

ปราณปริยา

--------------------

ตอนถูกคนที่เธอเลือกให้เป็น ‘พระเอก’ เขี่ยลงจากบัลลังก์นางเอก แล้วเลือกผู้หญิงคนใหม่ขึ้นมาแทนที่ เหลือเพียงบท ‘นางรอง’ ผู้แสนดี หรือ ‘นางร้าย’ คอยตามราวีคู่รัก ‘พันธิตรา’ ยังไม่แหลกสลายเท่ากับการสูญเสียบิดาผู้เป็นต้นแบบและหลักยึดของชีวิต

ทว่า... เรื่องเหล่านั้นมันเทียบกันไม่ได้เลยสักนิด กับการที่ต้องรู้ว่า ‘นางเอก’ คนใหม่ที่ผู้ชายคนนั้นเลือก จะเป็นเพื่อนสนิทคนหนึ่งของเธอ...แถมยังพ่วงสถานะ ‘ลูกสาวนอกสมรส’ ของผู้เป็นพ่อ!!!

โลกทั้งใบของพันธิตราผู้มีพ่อเป็นทุกสิ่งพลันแหลกสลาย นักเขียนสาวถึงกับคิดไปว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้น คือแรงกรรมที่เธอคอยลิขิตชีวิตตัวละครอื่นๆ ในนิยาย โดยเฉพาะ ‘เจ้าชายครีษมายัน’ ผู้ถูกเธอโยนโศกนาฎกรรมสาดซัดไปทั้งชีวิต!

ด้วยความมึนเมาขาดสติ พันธิตราตั้งจิตอธิษฐาน... ถ้าปาฏิหาริย์นำผู้ชายคนนั้นมาตรงหน้าได้ เธอจะขอชดใช้และชดเชยทุกอย่างให้กับเขา!

ใครจะรู้... ว่าปาฏิหาริย์จะมีจริง ร่างสูงที่เกือบจะตายในโลกอีกใบ...ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเธอ เพียงแรกเห็นหน้าและบาดแผล พันธิตราก็รู้ได้ทันทีว่า...เจ้ากรรมนายเวรของเธอได้ปรากฏตัวขึ้นแล้ว!

“ขอโทษ”

“เฮอะ” ชายหนุ่มแค่นเสียงแล้วสะบัดหน้า

เปล่า เขาไม่ได้สะบัดหน้าหนีมือเธอ แต่เป็นสะบัดให้ใบหน้าซุกเข้าไปในฝ่ามือนุ่มมากกว่าเดิม พูดด้วยน้ำเสียงห้วนจัดผิดกับแววตา “ก็บอกแล้วไงว่าเบื่อที่จะฟังคำนี้แล้ว”

หลายเดือนที่อยู่ร่วมกันมา ครีษมายันสัมผัสได้ว่าความรู้สึกผิดของเธอที่มีต่อเขาเป็นของจริง จริงมากจนบางครั้งแค่คำพูดล้อเล่นอย่างไม่คิดอะไรของเขา ก็ทำให้อีกฝ่ายคิดมากจนน้ำตาแทบร่วง

“ก็ฉันรู้สึกผิด ถ้าไม่ให้พูดว่าขอโทษแล้วจะให้พูดว่าอะไรล่ะ” คนที่กำลังจมดิ่งในห้วงแห่งความรู้สึกผิดอย่างลึกซึ้งเอ่ยเสียงเศร้า

ดวงตาสีนิลลึกล้ำกลอกไปมา มุมปากขยับยิ้มเจ้าเล่ห์ บอกสั้นๆ

“รัก”

“ฮึ?!” พันธิตราขึ้นเสียงสูงอย่างแปลกใจ ร่างระหงสะดุ้งลุกขึ้นนั่ง มองชายหนุ่มที่ยังนอนเอกเขนกอย่างสบายอารมณ์ ถามย้ำด้วยหัวใจที่เต้นแรงกว่าเก่า “คุณ...หมายความว่ายังไง”

“ก็อย่างที่บอกนั่นแหละ” ร่างสูงสง่าในชุดนอนลายทางสีขาวตัดเส้นสีน้ำเงินแบบที่หญิงสาวแซวว่าเหมือน ‘บีหนึ่ง บีสอง’ เจ้าการ์ตูนเด็กที่เธอเคยเปิดให้เขาดูพลิกตัวขึ้นนอนหงาย สองแขนแข็งแรงช้อนรองใต้ศีรษะ ดวงตาเปล่งประกายระยับ อธิบายเพิ่มเติมด้วยสีหน้าจริงจัง “เธอก็รู้ว่าสิ่งที่พรากไปจากฉันมันมีมากมายขนาดไหน และความรัก...ก็คือหนึ่งในนั้น”

หัวใจที่เต้นแรงราวกับถูกมือที่มองไม่เห็นกระชากออกจากอกจนปวดหนึบ สีหน้าหมองหม่น

ใช่ เธอพรากอะไรไปจากเขามากมายเหลือเกินและความรัก...ก็คือหนึ่งในนั้น

“แต่คำบางคำ...มันควรจะต้องพูดจากความรู้สึกนะ” โดยเฉพาะคำๆ นี้ คำที่กับคนรักซึ่งคบหากันมาเกือบทั้งชีวิต...ยังมีน้อยครั้งที่เธอเคยเอ่ยออกไป

“ก็ถูก” ครีษมายันผงกหัว “ถ้ามันเป็นคำพูดที่เต็มไปด้วยความรู้สึก คงทำให้คนฟังรู้สึกวิเศษมาก แต่สำหรับคนที่ไม่เคยได้รับเลยอย่างฉัน...” มุมปากขยับรอยยิ้มหยัน แววตาแห้งแล้งเย็นชา “ไม่ต้องใส่ความรู้สึกลงมาหรอก ถึงแม้จะรู้ว่าเป็นแค่คำโกหก แต่ขอแค่ให้ได้ยินคำนั้นก็คงพอ...” ผู้เคยดำรงยศเจ้าชายถอนหายใจ สลัดสีหน้าหม่นเศร้าออก เหลือไว้เพียงรอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนใบหน้าหล่อเหลา “เพราะงั้น...ถ้ารู้สึกผิดอีกก็เลิกขอโทษ แล้วเปลี่ยนมาพูดว่ารักแทนก็แล้วกัน”